Starożytna mapa Turcji przedstawia ewolucję Turcji. Ta historyczna mapa Turcji pozwoli Ci na podróżowanie w przeszłości i w historii Turcji w Azji. Starożytna mapa Turcji jest dostępna do pobrania w formacie PDF, do druku i bezpłatnie.

Różne starożytne populacje Anatolii żyły w Anatolii, począwszy od okresu neolitu, aż do podboju Aleksandra Wielkiego, jak to pokazano na starożytnej mapie Turcji. Wiele z tych ludów mówiło językami anatolijskimi, gałęzią większej indoeuropejskiej rodziny językowej. W rzeczywistości, biorąc pod uwagę starożytność indoeuropejskich języków Hetytów i Luwian, niektórzy uczeni zaproponowali Anatolię jako hipotetyczne centrum, z którego promieniowały indoeuropejskie języki. Europejska część Turcji, zwana Wschodnią Tracją, jest również zamieszkiwana od czterdziestu tysięcy lat i wkroczyła do neolitu około 6000 lat p.n.e., a jej mieszkańcy rozpoczęli praktykę rolniczą.

Najwcześniejszymi odnotowanymi mieszkańcami starożytnej Turcji lub Anatolii byli Hattianie i Hurrianie, ludy nie-Indo-Europejskie, które zamieszkiwały odpowiednio środkową i wschodnią Anatolię, już około 2300 roku p.n.e., jak widać na starożytnej mapie Turcji. Po upadku imperium Hetytów około 1180 r. p.n.e. Frygijczycy, lud indoeuropejski, osiągnęli w Anatolii rozkwit, aż do czasu, gdy ich królestwo zostało zniszczone przez Cymmerów w VII wieku p.n.e.. Począwszy od około 1200 r. p.n.e., wybrzeże Anatolii było mocno zasiedlone przez Greków z Wysp Liparyjskich i Jońskich. Wiele ważnych miast zostało założonych przez tych kolonistów, takich jak Miletus, Efez, Smyrna (współczesna İzmir) i Bizancjum (później Konstantynopol i Stambuł), to ostatnie założone przez greckich kolonistów z Megary w 657 r. p.n.e.

Anatolia, czyli starożytna Turcja, została podbita przez Perskie Cesarstwo Achemenidów w VI i V wieku p.n.e., a następnie przypadła Aleksandrowi Wielkiemu w 334 roku p.n.e., co doprowadziło do zwiększenia jednolitości kulturowej i hellenizacji tego obszaru. Po śmierci Aleksandra w 323 r. p.n.e. Anatolia została następnie podzielona na kilka małych królestw hellenistycznych, co pokazano na starożytnej mapie Turcji (m.in. Bitynia, Kapadocja, Pergamum i Pontus), które do połowy I w. p.n.e. stały się częścią Republiki Rzymskiej. W 324 r. Konstantyn I wybrał Bizancjum na nową stolicę Cesarstwa Rzymskiego, zmieniając jego nazwę na Nowy Rzym (później Konstantynopol, współczesny Stambuł). Dom Seljuków był oddziałem Turków Oğuz Kınık, którzy zamieszkiwali na obrzeżach świata muzułmańskiego, w chaganacie Yabghu konfederacji Oğuz, na północ od Morza Kaspijskiego i Aralskiego, w IX wieku.